Logopedia Warszawa

Co to jest logopedia?

Jest to nauka o kształtowaniu prawidłowej mowy, usuwaniu wad mowy oraz nauczaniu mowy w wypadku jej braku lub utraty. Termin „logopedia” pochodzi od dwóch greckich wyrazów: logos – słowo, mowa oraz paideia–wychowanie. Termin „mowa” obejmuje zarówno czynność mówienia, jak i rozumienia mowy.

Zagadnienia mowy, głosu i słuchu są przedmiotem zainteresowania naukowców wielu dyscyplin, zarówno typu humanistycznego, tj. językoznawców i fonetyków, jak i przyrodniczego – lekarzy foniatrów i biologów, a także psychiatrów i psychologów. Przestały one być domeną wyłącznie logopedów, lecz wymagają ścisłej współpracy naukowców: lekarzy, fonetyków i językoznawców z inżynierami i fizykami.

Co daje logopedia?

Zadania logopedii można podzielić na dwie grupy:

1 – kształtowanie prawidłowej mowy w przedszkolu i w szkole, czyli dbanie o jej prawidłowy i jak najlepszy rozwój pod względem fonetycznym, gramatycznym i leksykalnym- doskonalenie mowy już ukształtowanej.

2 – usuwanie wad mowy,
– nauczanie mowy ( mówienia i rozumienia) w wypadku jej braku lub utraty,
– usuwanie zaburzeń głosu,
-usuwanie trudności w pisaniu i czytaniu.

Logopedia specjalna– zajmuje się odchyleniami od normy w zakresie mówienia i rozumienia mowy, tzn. usuwaniem wad wymowy, nauczaniem mowy w wypadku jej braku lub utraty, usuwaniem zaburzeń głosu i usuwaniem trudności w pisaniu oraz w czytaniu.

Wada wymowy – jest to odchylenie od normy językowej, spowodowane zmianami w budowie lub funkcjonowaniu mechanizmów mowy. Normą jest mowa tej grupy społecznej, do której dana osoba należy. Nieco inne kryterium stosuje się ustalając wady w mowie dzieci. W zależności od wieku dziecka rozwój jego wymowy przechodzi różne stadia. Do 5-6 roku życia trudniejsze głoski bywają zastępowane łatwiejszymi lub nie są wymawiane w ogóle. Dlatego też za wadliwe można uznać te dźwięki, których nie ma w zasobie głosek polskich, jak np. spółgłoski s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, ś, ź, ć, dź wymawiane miedzy zębowo lub bocznie, czy r tylnojęzykowe. Odchylenia w mowie mogą dotyczyć zasobu słownictwa (systemu leksykalnego), umiejętności posługiwania się formami gramatycznymi lub rozumienia ich funkcji (systemu gramatycznego), realizacji fonemów lub ich percepcji (systemu fonologicznego)